Dinsdag 30 september wordt een vrije dag. Rust en genieten zijn de woorden voor vandaag dachten we....

Maar we kunnen het niet laten en willen eerst nog even Agra en de omgeving verder ontdekken. Op jacht naar het gewone leven in de smalle achterafstraatjes van de kleine dorpjes. We hebben afgesproken met onze chauffeur Vikram dat hij ons om half 10 kan ophalen.

We laten de grote stad achter ons en gaan zoals Vikram dat noemt "the countrysite" in. Hij regelt dat we mogen kijken op een kleine school, waar hij langgeleden ook leerling is geweest. Het is een u-vormig laag gebouw met kleine ramen. De kinderen en leraren vinden het geweldig en wij ook. Dit is genieten geblazen. Sommige kinderen spreken een beetje Engels en samen met "handen en voeten" komen we een heel eind. Henk speelt opeens de meester en staat voor de klas, tekent de kaart van Europa zo uit de hand. Leert de kinderen Nederlandse woorden en onze namen. Hij is een volleerd leraar, roeping gemist?!

De kinderen vragen honderd uit. We spreken ook het hoofd van de school en wat docenten. Zij vertellen dat het een overheidsschool is en dat de kwaliteit van onderwijs helaas slecht is vergeleken met de dure privescholen. De klaslokalen zijn heeeeeel kaal. Er hangt letterlijk niets aan de muur, alleen een "geverfd" schoolbord. Er staan oude banken met een tafel er aan vast en een stoel voor de leraar en dat is het. Voor de paar ramen zit traliewerk. Er is geen kast of iets anders. Na onze leuke schoolervaring rijden 2 jonge meiden met ons mee naar hun dorp.

Ze spreken een beetje engels en willen ons laten zien waar ze wonen. Nou wat er daarna allemaal gebeurd is, is voor ons niet meer te vatten. Een hele bubs kinderen hollen achter onze auto aan.

We lopen met de meiden door hun dorp, moeten overal handen schudden en iedereen is blij. Als we eenmaal bij hen thuis zijn, ontstaat er een soort defile. Opa en oma worden voorgesteld en opa regelt dat iedereen op zijn beurt even men ons kan praten, kijken en voelen. Het hele dorp loopt uit. Ik zit op een bed en Henk op een grote stoel. De mensen zijn echt overal. Voor ons, achter ons en ze hangen half boven ons. Het is net een soort fair want iedereen komt kijken naar die 2 blanke mensen die hun dorp bezoeken. Geweldig vinden wij het, en zij ook. We krijgen thee en koekjes en dit smaakt erg lekker. De meiden vertalen soms kleine stukjes van de gestelde vragen en met wat gebaren wordt alles begrepen. Henk is groot blond en blank en heeft de meeste bekijks. Na een tijdje geeft Vikram te kennen dat het goed is om te gaan. Door alle drukte beland ik al in de auto maar er is van Henk geen spoor te bekennen. Hij is meegevraagd en zit gezellig in een ander huis naar een optreden van een zanger te luisteren (waarbij hij een soort kruising van een accordeon/piano bespeelt en zijn vrouw een liggende drum). De muziek was erg mooi en heel gevoelig gezongen. Henk krijgt zelfs een CD mee. Intussen vraagt Henk om mij te gaan halen, maar telkens lukt dat niet en Vikram komt hem uiteindelijk ophalen zodat we kunnen vertrekken. Druk zwaaiend en dank zeggend laten we deze lieve mensen achter.

Na al deze dorpse taferelen vraagt Vikram of we ook nog zijn huis willen zien. Tuurlijk, we zijn nu toch lekker op stoom. Hij woont in Agra, maar wel in een rustig gedeelte. Hij heeft 2 huizen. We maken kennis met zijn vrouw en kinderen, zijn moeder, neef en oom en nog een hele riedel familieleden. Vikram vertelt dat ook zijn huwelijk ooit is gearrangeerd, zoals het hoort. Hij heeft een zoon en dochter en vertelt hoe dit gaat.

Als een zoon wordt geboren "The bank has come" Als een dochter wordt geboren "it's a robbery". De zoon blijft namelijk altijd bij zijn ouders en de schoondochter trekt er bij in. Zij brengt ook een hele ruim bedeelde bruidsschat mee. Zeker als de zoon goed heeft gestudeerd is het toch echt wel de bedoeling dat zijn aanstaande vrouw dit ruim gaat vergoeden aan haar schoonouders. Als je dus zelf een dochter hebt gekregen (of meerdere) dan mag je als ouders dus diep in de buidel tasten.

Op de terugweg willen we nog even een heel klein beetje geld pinnen voor de laatste dagen en drinken we samen met Vikram koffie bij een "dure" Italiaanse koffietent "Costa Coffee". Heerlijk!

In gedachten was ik weer bezig met een houten olifant die ik graag mee naar huis wil nemen. De olifant staat voor geluk. Dus Vikram brengt ons bij een winkel, deelt mee dat we geen hele toestand aan verkooptrucjes wensen en gericht op zoek zijn. Ik duik gelijk op een paar olifanten, ze worden groter en groter, mooier en mooier. De lelijke laten we gelijk al afvallen. Opeens is onze 'Jumbo' daar, hij kijkt ons heel lief aan, maar o jee, echt heel groot en veel te zwaar (30kg) voor alle bagage en handbagage regels van ons tesamen en ook het prijskaartje is niet leuk. In eerste instantie geeft hij echt een absurde prijs op (waar je een leuke auto voor kunt kopen). We doen een bod (10%), waar de verkoper niet op reageert en dus vertrekken we zonder onze nieuwe huisvriend.

In de auto vraagt Vikram wat we zouden willen bieden, dan kan hij bellen met de winkel. Uiteindelijk besluiten we 20% van de gevraagde prijs als uiterste bod te doen. De verkoper wil overleggen met zijn vader en belt terug dat we kunnen komen om de deal te maken. Of we belazerd worden of niet, nu kan het toch echt onze olifant worden. Alleen zal hij met de boot moeten en dus pas over 2 maanden aankomen.

De deal wordt gemaakt, alle papieren worden ingevuld en emailadressen uitgewisseld. We zijn wat scepties of het allemaal wel goed gaat komen, maar Cox en Kings (het reisbureau) staat achter dit bedrijf en als het niet goed zou gaan, kunnen we bij hen terecht. Het is een hele mooie grote houten olifant met mooi houtsnijwerk, je kunt er zelfs op zitten, zo groot is tie. Hij zal in Rotterdam aankomen en daarna een mooi plekje bij ons thuis krijgen. Hopelijk vind hij het leuk in Nederland.

We komen moe maar heel voldaan rond 4 uur pas terug in het hotel. Zwemmen zit er niet in want het regent toevallig. De Taj Mahal wilde we nog een keer bezoeken, maar ook dat heeft geen zin in de regen. Dan maar naar het businesscentre om te typen aan het verslag, mail te checken en de kranten te lezen. Onze laatste avond in Agra eten we nog een keertje heerlijk. Genieten van onze grote suite en besluiten hier zeker nog eens terug te komen. Morgen hoeven we fijn pas om half 12 te vertrekken.

Woensdag 1 oktober, de dag waar Henk vreselijk tegenop heeft gezien! Onze laatste 2 nachten gaan we nl. kamperend doorbrengen in een tent bij het Ranthambhore National Park bij de Indiaase tijgers.

Maar voor het zover is ontbijten we op ons gemak, ga ik nog zwemmen en Henk nog aan het verslag werken. Tja, met pijn in ons hart, nemen we afscheid van onze suite en de Taj Mahal en als we langs onze "buren" lopen, de mooiste suite van het hotel, de Koh-i-noor, staat de deur open en mogen we even binnen kijken van het personeel. Tjonge, je weet niet wat je ziet. Deze nemen we de volgende keer ! Kost wat.., maar dan heb je ook wat. (3.500 USD per nacht) Wat een uitzicht, voor alle ramen de Taj Mahal. Een bad op pootjes voor het raam, het bed staat zo dat als je wakker wordt en meteen de Taj ziet. Er is een enorme stortdouche op het buitenterras, volledig omgeven door glas, en inderdaad met uitzicht op de T...., verder een grote woonkamer, een eetkamer, een ernorm dakterras en nog veel meer.

Pas om half 12 worden we opgehaald door Hadji, onze gids voor vandaag. We rijden naar de verlaten hoofdstad van het Mogolrijk. Fatehpur Sikri werd tussen 1571 en 1585 gebouwd door Akbar. Het is een uurtje rijden en onderwijl praten we met Hadji over India. Wat een leuke man. We hebben echt geluk gehad met onze gidsen, vinden wij.

Fatehpur Sikri is gebouwd in rode zandsteen, net als het fort in Agra. De stad is maar 14 jaar bewoond geweest en door watergebrek verlaten. Nu is het een toeristische attractie. We dwalen samen met Hadji door de overgebleven gebouwen en hij vertelt over het leven van weleer. Ook is er nog een enorme moskee, welke nog steeds in gebruik is, maar vandaag is het een festivaldag en kunnen we er dus niet bij.

Daarnaast het het enorm warm en houden het zo koel mogelijk met behulp van een parasol. Wel kunnen we de hele grote toegangspoort van 54 meter hoog bewonderen. Na deze tussenstop worden we naar Bharatpur gebracht, een klein uurtje rijden. Hier gaan we met de trein naar Sawai Madhopur. De trein is een belevenis in India. Beetje anders dan onze NS, maar ook hier rijden ze niet helemaal op tijd ! We kunnen zitten in een redelijke coupe, dus dat is prima. De reis duurt ongeveer 2 uur.

Bij aankomst op onze eindbestemming worden we opgewacht door de vertegenwoordiger van Cox en Kings en door het hotel zelf! De rit naar de "camping" duurt maar kort en als we aankomen, wordt Henk's gezicht al iets blijer. Het is wederom een prachtig Oberoi hotel met een mooie entree zoals we gewend zijn. Het is al donker en na het inchecken worden we met een golfbuggie naar onze tent gebracht. Ja echt waar, het is een tent, ik heb niet gelogen, alleen wel een beetje in een luxe uitvoering met parketvloer, hemelbed, bad op pootjes, aparte stortdouche, terrassen, vaste muren en ramen, alleen wel met een heus tentzeil als dak. Echt heel erg mooi....

's avonds terug naar het hoofdgebouw, om te genieten van een lekker diner, is een klein avontuur. Met zaklamp en stevig gearmd lopen we over het pad, er springt van alles voor onze voeten vandaan en we horen vele geluiden. Ineens zit er een enorm grote kikker (15cm) waar ik van schrik. Gelukkig komen we "ongedeerd" aan in het restaurant waar we heerlijk eten. We gaan op tijd slapen, want morgen (ja hoor...) heel vroeg hebben we onze eerste gamedrive om tijgers te spotten. (voor de luxedieren onder ons: www.vanyavilas.com)

Donderdag 2 oktober, onze laatste hele dag in India. We beginnen al een beetje met afscheid nemen en dat doet zeer.

Om 7 uur worden we opgehaald voor onze eerste gamedrive in het park. 3 uur lang rijden we over hobbelige paden en turen ons suf naar de tijger. Helaas geen geluk. We zien apen, een verdwaalt hert en wat vogels, maar geen tijger. Bij terugkomst rond 11 uur wacht een heerlijk ontbijt. Om 2 uur is de volgende drive.

Henk heeft het wel gezien en wil graag in rust genieten van de laatste dag. Dus hij blijft vanmiddag op de "camping". Dit terrein is ook heel groot en hij maakt mooie natuurfoto's van insecten en vogels. Ik ga nog wel mijn geluk beproeven en rijdt weer een gamedrive. Maar rond 6 uur kom ik helaas moe en teleurgesteld terug, geen tijgers.....

Vanavond heeft de kok een speciaal menu voor ons gekookt. Indiaase gerechten die wij lekker vinden maar niet op de kaart staan. Het wordt een feestmaaltijd. Vandaag zijn ook de aardbeien vanuit Delhi ingevlogen voor Henk en zodoende kan er een heerlijke aardbeienshake gemaakt worden. Hoezo decadent??? India is het land van de onbegrensde (on)mogelijkheden....

We besluiten om morgenvroeg geen gamedrive meer te doen. Morgen wordt namelijk een hele lange reisdag met onze intercontinentale vlucht om 00.50 uur. Dus een goede nachtrust en rustige morgen is wel een erg lekker vooruitzicht en die tijgers laten zich waarschijnlijk toch niet zien. Enige teleurstelling moet worden verwerkt..... (nog maar weer een aarbeienshake bestellen!)

Vrijdag 3 oktober is de dag van de waarheid. We gaan India verlaten. Helaas zit onze rondreis door India er bijna op.

Vanmiddag om half 3 worden we opgehaald om met de auto naar Jaipur te worden gebracht. Vandaaruit hebben we een binnenlandse vlucht naar Delhi en om tien voor 1 's nachts de vlucht naar Amsterdam.

De ochtend doen we rustig aan. Heerlijk ontbijtje, pakken onze tassen en liggen tot 2 uur aan het zwembad. Heerlijke afsluiting.

De rit naar Jaipur duurt 4 uur, maar met een nieuwe chauffeur die honderd uit praat is dit geen straf. We maken nog een staaltje bestuurderslogica mee. Als je moet plassen zet je gewoon de auto even midden op de weg stil, stapt rustig uit om te plassen en rijdt daarna weer verder. Niets aan het handje. Nu we Jaipur weer inrijden denken we allebei, tjonge wat een geciviliseerde stad is dit, ten opzichte van de rest van de plaatsen die wij hebben gezien. De reis verloopt zeer soepel en op 4 oktober om 5.30 landen we weer veilig op Schiphol met bbbrrrr 7 graden en dat is dus bijna 30 graden verschil. We hebben het de hele dag koud !!!!!

Slotwoord

De reis door India is voor ons een fantastische en overweldigende reis geworden. De mensen hebben de meeste indruk op ons gemaakt. Wat een mooie, lieve, open en toegankelijke mensen. Zij hebben onze vakantie gemaakt en ons hart gestolen.

De duizenden jaren oude cultuur in de provincies Delhi, Rajasthan, Uttar Pradesh en Madhya Pradesh is prachtig, fascinerend en ontroerend.

De Taj Mahal is een perfect wereldwonder en een "must see"..... Maar voor Varanasi schiet elk woord dat je kunt bedenken te kort. Deze stad moet je echt zelf beleven. Alle zintuigen worden behoorlijk belast, maar met een 'open mind' kun je helemaal opgaan in deze bijzondere cultuur.

We hebben geleerd dat AUM in Sanskriet (OHM in Latijn) het meest belangrijke woord in de indiaase wereld is, dit betekent oa: Kracht en wordt altijd in alle mantra's gebruikt.

De oude cultuur, alle rituelen en tradities zijn prachtig om te zien. Alle geuren, kleuren en het lawaai zullen we nooit meer vergeten en als we weer eens in de file staan, in ons eigen geciviliseerde landje, denken we met een glimlach terug aan het druk toeterende verkeer in India dat zich in alle mogelijke bochten wringt zonder te botsen.

We zijn in het geheel niet ziek geweest en dat is al een hele prestatie op zich. Henk is over het algemeen redelijk gevoelig... maar misschien heeft China hem 'gehard'?

Alle gidsen, chauffeurs en vertegenwoordigers waren geweldig.

Talisman Traveldesign heeft onze reis tot in perfectie voorbereid en geregeld, Annegiene en Monique: bedankt !! http://www.talisman.nl/

De conclusie: wij zijn met heel ons hart van Incredible India gaan houden !!

De komende weken (t/m november) zullen de mooiste foto's van India gaan verschijnen op de website: http://www.discoverimages.nl/Travel/India2008

Liefs Henk en Jolanda