Zondag 28 september wordt DE grote dag. We zijn er eigenlijk nog helemaal niet mee bezig geweest omdat we elke dag weer volop genieten van wat er op ons pad komt. Maar vandaag gaan we naar Agra! Ooit de hoofdstad van India, voordat deze naar Delhi werd verplaatst en natuurlijk de stad van de Taj Mahal (je zegt het als: Tatsj Mahell)! Het grootste gebaar van liefde in de wereld en voor vele mensen een droom om te kunnen bezichtigen. Dit gold ook voor ons. De Taj Mahal is het toeristisch monument nummer 1 van India en wereldberoemd. Zal het aan onze hoog gespannen verwachtingen kunnen voldoen???

Agra is nog 115 km rijden en de weg zou goed moeten zijn, National Highway en 2x2 banen, alleen hebben we hier over India en kan het allemaal anders verlopen !!! Vandaag hebben we een nieuwe chauffeur, genaamd Vikram en ook onze gids van gister gaat mee tot het plaatsje Dholpur. Dit is een plaats waar we een kleine lokale tempel en de markt gaan bezoeken.

De twee, niet-westerlingen, praten samen honderduit. Wij zitten rustig op de achterbank en maken een paar aantekeningen voor het verslag. Vikram blijkt, in het begin, een stevige doorrijder. We rijden echter plots door een flinke diepe kuil die hij niet meer wist te ontwijken met het resultaat dat de achteruitkijkspiegel van de voorruit afvalt (met godin en al). De chauffeur zit met zijn spiegel in de hand en kijkt daar zeer verwonderd naar... en vraagt zich ongetwijfeld af of dit een slecht voorteken is? Intussen rijdt hij vrolijk verder zonder op te kijken en Henk begint maar even te roepen dat er een tegenligger akelig dichtbij begint te komen en onze auto lijkt als een magneet aangetrokken te worden door die tegenligger. Een bijna frontale botsing wordt gelukkig net voorkomen en Henk spreekt de chauffeur even ernstig toe. We vragen of hij veilig wil rijden omdat wij graag weer heelhuids in Nederland aankomen en wij niet (zoals zij) geloven in reincarnatie en het dus toch echt met dit leven moeten doen. Dan maar zonder binnenspiegel verder, maakt toch weinig verschil, niemand gebruikt deze. Dolphur komt snel in de buurt.

Dolphur is de stad waar Vikram is opgegroeid, zitten wij even op rozen. Eerst gaan we met Yogendra naar een kleine tempel, heel rustig en sereen. Het voelt goed om hier te zijn, we hebben wel bekijks van een 20-tal jongens en mannen. Hier heeft men nog nooit een westerling gezien en 20 paar ogen staren ons van alle kanten aan. Wat zouden ze denken, flitst ons kort door het hoofd? Maar ook hier zijn we al aan gewend en gaan rustig door met ons bezoek.

Na de tempel nemen we afscheid van de gids, hij gaat met de bus terug naar Gwalior.

Wij gaan met Vikram de stad verkennen. Hij parkeert bij ‘bekenden' en wij lopen samen met hem door de kleine straatjes en over de markt, hij vindt het geweldig om een beetje voor gids te mogen spelen en het helpt goed dat hij de weg weet. Zo komen we op mooie plekjes en maken kennis met het "echte" india. Ook hier heeft men nog nooit een "blank" persoon gezien volgens Vikram. Westerse toeristen komen hier nl nooit. De reacties zijn heel puur, van grote verbazing, ons aanraken, op de foto willen tot uitbundige vreugde dat wij toch echt naar hun zijn toegekomen. We gaan ook nog even bij de broers van Vikram op bezoek, die wonen hier in de stad. Het is leuk om te zien hoe grote (erg grote) gezinnen bij elkaar wonen. Het is overal brandschoon in huis en de binnenplaats. Hindoe mensen zijn zo wie zo erg schoon op eigen grond. Iedereen blij en Vikram zo trots als een pauw dat hij 2 westerse toeristen heeft meegenomen naar zijn stad en familie.

Nog maar 25 km tot Agra, het wordt spannend. We weten dat Agra op zichzelf geen bijzondere stad is. Ineens houdt de 4 baansweg op en moeten we langs de weg door het zand en diepe kuilen op 1 baan voor beide richtingen !!! Weg is nl weggespoeld en wordt gerepareerd. We worden even stevig door elkaar geschud, maar dat is alweer snel voorbij.

Rond 2 uur rijden we Agra binnen. De kleine tentjes langs de weg spreken boekdelen, niet iedereen heeft het even goed hier. Naarmate je meer naar het centrum rijdt, worden de huizen beter van kwaliteit (al blijft het voor onze begrippen ‘behelpen'). Uiteindelijk komen we aan bij ons hotel Amarvilas - ook weer een Oberoi hotel (voor de liefhebber: www.amarvilas.com/en-US/Hotel/Hotel-Overview.aspx).

Wat een ontvangst en wat een hotel. Het ligt maar 650 meter van de Taj Mahal. We lopen na de bekende stip op het voorhoofd en het drankje de enorme ontvangstruimte in en lopen naar de grote ramen en JA HOOR daar staat dan zucht....... de Taj Mahal. Wat een uitzicht!! Het enige hotel dat dit uizicht kan bieden.

We worden ingecheckt en krijgen omdat we 14 nachten in diverse Oberoi's slapen een up-grade naar een suite (bijna 70 m2) op de 5^de verdieping (de hoogste). We slapen in de Rudyard Kipling suite. Hij was Engelsman (1865-1936), geboren in Mumbai (Bombay) en schrijver van o.a. Junglebook. We weten niet wat we zien, sprakeloos, werkelijk waar. We hebben een voordeur en een "achterdeur" deze komen samen in een hal uit. Een heuse woonkamer met enorm raam waarin de Taj Mahal is "gefraimd" Een apart toilet welke groter is dan onze badkamer. Daarna lopen we naar de slaapkamer en een even zo groot raam en natuurlijk wederom......de Taj.

Een extra halletje, een kleedkamer en een enorme badkamer met nog een toilet een heerlijk bad en een douche. Tjonge waar hebben we dit aan verdiend. Heerlijk - 4 dagen zijn we hier, met name om ook even uit te rusten en elk moment dat we naar buiten kijken zien we het monument van liefde....dit worden hele romantische dagen !

O ja ook nog 2 !! grote flatscreens (slaapkamer en woonkamer) zodat we beide films kunnen kijken, want ze hebben een uitgebreide lijst met DVD-titels. Nadat we een beetje zijn bijgekomen en ons hebben gesettled gaan we terug naar beneden om het hotel te verkennen en aan het zwembad te liggen. Dit is werkelijk een fantastisch hotel, iedereen is super vriendelijk, belangstellend en de service onnavolgbaar. We eten die avond voortreffelijk in het Indiaase restaurant en gaan op tijd slapen. Een van de weinige dingen waar we maar niet goed aan kunnen wennen is de traditionele muziek.... in onze "oren" is het een gepingel en gedrum, maar zonder een melodielijn die voor een westerling te volgen is. Als ze stoppen applaudiseer ik zolang mogelijk zodat het even duurt dat men weer begint met het volgende nummer (grapje). Morgen weeeeeeer vroeg uit de veren, Henk went er al goed aan.

We gaan natuurlijk de Taj Mahal bij zonsopkomst bekijken.

Maandag 29 september loopt om kwart over 5 de wekker af. Snel eruit, blik uit het raam om de Taj goedemorgen te wensen en op naar de lobby. Hier wacht onze gids Atul op ons. We worden met de golfbuggie van het hotel naar de Taj Mahal gebracht, zo'n 600 meter verder. De Indiaase overheid heeft jaren geleden besloten dat er 60 km rondom de Taj Mahal geen industrie meer mag zijn. Ook mogen er in de nabije omgeving geen motorvoertuigen meer rijden, alleen maar elektrische karretjes. Dit alles om het monument zo goed als kan te bewaren. Het is gemaakt van heel hard en zuiver wit marmer uit Makrana (bij Jaipur). Eens in de 8 jaar wordt het volledig schoongemaakt.

Als we rond 5 over 6 aankomen staat er al een behoorlijke rij bij de kassa. 6 uur start de kaartverkoop. De beveiliging is altijd al heel streng maar door alle bomaanslagen in Delhi zeer verscherpt. Voordat we (ik was wel al om half 7 binnen, maar de mannenrij duurt zo lang...) binnen zijn is het 7 uur ! Je mag niets mee nemen, geen eten, drinken, tassen, telefoons en allerlei andere elektronische dingen. Gelukkig hadden wij alleen onze camera's bij ons en dat mag wel. Eindelijk kan onze toer starten vanaf de East gate. We zien de Taj nog niet. Het terrein is groot, we lopen het "paradijs binnen" via de eerste poort en kijken door de bogen heen en oooooooohhhhhhhh daat staat HET. Kippevel, wat een mooi moment. Helaas zijn we niet de enige (in de nabije omgeving een tiental mensen en verderop nog wat meer), maar toch spreidt het goed uit en maken we mooie foto's. De ‘Tombe' staat helemaal achter op het terrein, in tegenstelling tot alle andere tombe's die altijd centraal staan. De tuinen zijn mooi en volledig symetrisch aangelegd. De waterpartijen zijn nog vlak waardoor we mooie spiegelingen krijgen die Henk weer vakkundig vastlegt. Langzaam lopen we door de tuin om de Taj van alle kanten te bewonderen en foto's te maken. Hoe dichterbij we komen hoe mooier het er uit ziet. Zo anders dan op een plaatje, Het gaat leven. De kleuren van het witten marmer met die van de fantastische ingelegde edelsteenkleuren. Zo ongelooflijk fijn en secuur gemaakt en perfecte symetrie. Ook wij maken de beroemde foto op het bankje waar ooit Prinses Diana in haar eentje zat voor het liefdemonument (perfect geregiseerd). Hiermee zijn toen de roddels begonnen en werd de scheiding met Charles indirect aangekondigd. Eenmaal bij het plateau van de tombe moeten we hoesjes aan over onze schoenen om het monument zo goed mogelijk te bewaren. Binnen staan de kopiegraftombes van Mumtaz Mahal en haar man de Mogul keizer Shah Jahan. De originele staan onder in de afgesloten kelder. Het is zo indrukwekkend, om te weten waarom dit wereldwonder hier is gebouwd.

Taj Mahal = Taj betekent kroon en Mahal is paleis, kroonpaleis. Het is een van de meest beroemde gebouwen ter wereld. Het wordt gezien als de grootste uiting van liefde.

Het is een graftombe gebouwd voor, de vrouw van Shah Jahan, Mumtaz Mahal.

Hij had 3 vrouwen waarvan zij zijn allergrootste liefde was en zijn raadgever, steun en toeverlaat. Ze overleed op 38 jarige leeftijd in het kraambed van haar 14^de kind. Hij was toen 52 jaar.

2 jaar lang heeft hij gerouwd, geen muziek, mooie kleding en feesten, daarna is hij nooit meer de oude geworden en wijde zijn leven aan de bouw van o.a. de Taj Mahal als mausoleum voor zijn geliefde Mumtaz. De bouw duurde 22 jaar en er werkten 20.000 mensen aan. Van marmersjouwers, architecten tot kunstenaars.

Inmiddels moordde 1 van de zonen van Shah Jahan zijn broers uit en zetten zijn vader gevangen in het Agra Fort dat uitkijkt op de Taj Mahal. Zo heeft Shah Jahan nog 8 jaar geleeft, verzorgd door zijn dochter en bracht hij dagelijks veel tijd door op zijn balkon om te kijken naar de graftombe van zijn geliefde. Na zijn dood is hij bijgezet in de Taj Mahal bij zijn geliefde Mumtaz alwaar ze nu voor altijd samen zijn....

Na dit indrukwekkende bezoek gaan we heerlijk ontbijten met vers gebakken waffels en poached egg's en daarna op ontdekkingstocht in Agra.

Als de Taj Mahal er niet zou zijn zou geen enkele toerist hier komen. Maar er is nog wel een klein beetje meer. Het grote rode fort van Agra staat op het programma alsmede de Itimad-Ud-Daulah Beter bekend als de "baby Taj".... dat makkelijker te onthouden is!

Het fort is enorm, we gaan er maar een kwart van zien, de rest is nog in gebruik door het leger. Wel zien we het mooiste gedeelte, de vertrekken van de keizers en hun vrouwen.

Ook komen we bij de kamers waar Shah Jahan gevangen werd gehouden en zien vanuit hier de Taj liggen. Liefde en drama liggen hier dicht bij elkaar....

Ook in het fort is het witte marmer met zijn prachtige inlegwerk gebruikt.

Daarna een ritje door Agra om bij de baby Taj te komen. Dit is ook een graftombe, een paar jaar eerder gebouwd dan de Taj. Ook met mooi legwerk, maar iets minder fijn. Heel mooi mozaiek op de vloeren en de wanden maar verder ook fraai schilderwerk dat haar glans begint te verliezen.

Van buiten lijkt de baby Taj op een marmeren juwelenkistje. Het heeft geen koepel zoals de Taj Mahal, maar een baldakijnvorm en de minaretten staan hier vast aan het de tombe.

Na al deze inspanning is het tijd voor ontspanning. We willen naar het zwembad, maar eerst nog een stuk verslag typen. Vervolgens komen we pas ruim na 7 uur uit het bussines center rollen. Helaas geen tijd meer om te zwemmen. We laten het eten in onze suite bezorgen op een verrijdbare gedekte tafel en kijken daarna heerlijk film zonder het einde te zien. De oogjes werden te zwaar....