Vrijdag 19 september…. Nu zien we pas waar we terecht gekomen zijn! Weer een paleisje. Enorm groot terrein, mooie tuinen en een heuze oude tempel en een zwembad. Mooie kamer met zelfs een marmeren verzonken bad waar je makkelijk met z’n 2-en in kunt. http://www.oberoirajvilas.com/

Na het ontbijt worden we opgehaald door onze nieuwe gids Vikram, Vic voor intimie. Weer een kundig en welbespraakte man, Henk is met hem al gelijk in de politieke wereld discussie verwikkeld en beiden amuseren zich prima. Vandaag gaan we naar Amber Fort. Een groot fort gelegen even buiten Jaipur, ooit de belangrijkste plaats voordat Jaipur de grote stad van Rajahstan werd.

De olifanten lopen hier af en aan om toeristen naar boven te brengen. Wij hebben al op zo’n grote jongen gezeten en kiezen er nu voor om gewoon met de auto “achterom” te gaan. Je merkt gelijk dat Jaipur veel toeristischer is dan de andere steden. Hier staan de bedelaars en verkopers in zwermen om je heen, maar eerlijk is eerlijk, als je niet reageert haken ze snel af. En zo niet dan is er de barse stem van Vic die ze wel afhoudt.

Het fort is prachtig, we dachten na Jodhpur dat het echt niet mooier meer kon worden, maar ook Amber is erg mooi. Het ligt hoog, heeft ook nog een heel oud gedeelte, het militairy fort, waar je niet kunt komen. Maar de binnenplaatsen en de paleisvertrekken van de maharadja’s zijn te bezoeken. Vic is een boeiend verteller en zo leren we weer meer van het leven aan het hof. De vrouwen mochten toen niet overal bij zijn en hebben eigen leefvertrekken. Meestal heeft een maharadja meerdere vrouwen, tot wel 45 (potente jongens? Of krijgen ze voornamelijk een bodymassage?). De dames hebben allemaal een eigen ruimte. Al deze ruimtes zijn met een geheime gang verbonden met het vertrek van de maharadja zodat ze ongezien naar zijn kamer kunnen komen. De favoriete maharani heeft natuurlijk de meest luxe en grootste ruimte en de kortste weg naar haar geliefde. De meest mooie zaal is de “Sjees Mahal” Spiegel paleis. Dit is een sprookje om te zien. Overal mooie marmeren snijwerken en spiegeltjes van beneden tot op het plafond. Vic verteld beeldend hoe dit er in de vroegere jaren uitgezien moet hebben. Verlicht met olielampjes, dikke tapijten op de vloer en wanden, veel eten, drinken en mooie vrouwen.

Al met al lopen we hier wel een aantal uren rond. Later in de middag gaan we nog naar een stoffenwinkel. Jaipur is bekend om zijn mooie blokstoffen (het middels stempels bedrukken van stof, katoen en zijde). Na een demonstratie en een probeersel van Jolanda duikt ze blij de winkel in. Ernorm veel te kiezen, dus dat gaat even duren (Henk pakt intussen maar een puzzelboekje, want die voelt de bui al hangen…). Uiteindelijk heeft ze een paar mooie zijdestoffen bij elkaar gezocht om deze winter weer te kunnen knutselen. Veel te blij, vergeet ze af te dingen waarvan ze dan weer de rest van de avond goed ziek van is.

Hierna volgt ook nog een Edelstenenslijperij. In India worden heel veel edelstenen gedolven.

O.a. robijnen, safieren, emerald. We krijgen hier een rondleiding door de werkplaats, erg interessant, maar daarna volgt natuurlijk de winkel! Geen commerciele druk, maar toch….

Ineens heb ik een mooie ring om met een enorme saffier en diamanten a de som van euro 4950,- Koopje volgens de verkoper en hij staat zo prachting. En ja dat is inderdaad waar, maar om nu zoveel geld uit te geven op een vakantie die nog 2 weken duurt gaat ons te ver. Ring gaat af, weer om, af en ja hoor, toch weer om …. Het spel blijft zich herhalen. Henk lacht zich suf, heeft leuke gesprekken met de verkoper en ik blijf met stralende oogjes kijken naar die grote blauwe steen. Inmiddels zitten we al op euro 3750,- en zo verlaten we de winkel, zonder ring wel te verstaan! Volgens Henk was ik helemaal betoverd door die prachtige edelstenen…..

We eten in het hotel en hier vindt Henk een andere waardevolle steen, een “pebble” in zijn eten. O jee o jee, heel de Oberoi in rep en roer. Velen verschijnen aan onze tafel om de knikken en te buigen met veel verontschuldigingen. Het eten hoeven we beide niet te betalen en zodra we het restaurant uitlopen staat de restaurantmanager voor onze neus met nog meer verontschuldigingen. We zeggen dat we helemaal niet boos zijn, kan altijd gebeuren en met de aangeboden oplossing zijn wij uitermate tevreden.

Zaterdag 20 september is de dag voor Jaipur City en een door Talisman (onze reisagent) aangeboden lunch in Samode Palace. We zijn er op tijd bij en Vic staat al op ons te wachten.

Nu is het gebeuren van gisteravond ook doorgedrongen tot de mensen bij de receptie en o jee ojee ze vinden het zo erg. Maar wij lachen nog steeds heel blij en gelukkig. Als eerste gaan we naar het Hawa Mahal (paleis der winden) Deze paleismuur is feitelijk een façade en het meest bekende gebouw van Jaipur midden op een drukke rotonde bij de locale markt. In vroeger tijden kwamen hier de maharani’s om achter de luikjes (stenen vlechtwerken) naar de gewone mensen op de markt te kijken. De luikjes zijn zo gemaakt dat de mensen de luxe dames niet kunnen zien. Achter deze muur ligt het City Palace en de Jantar Mantar, een observatorium van oude astronomische instrumenten. Dit laatste is erg interessant om te zien. Voor elk sterrebeeld is een ‘zonnewijzer’ gebouwd van enkele meters breed en diep. Deze speciale zonnewijzers zijn op de minuut nauwkeurig en stammen uit de 17^e eeuw.

Astrologie en tijdbepaling is heel belangrijk voor de Indier, zelfs vandaag de dag wordt bij de geboorte de exacte tijd genoteerd en de juiste astrologische gegevens erbij gezocht. Dit heb je heel je leven nodig. Je ouders kiezen zo een passende bruid of bruidegom voor je. Je neemt belangrijke beslissingen in je leven aan de hand van de astrologie, zoals geld investeren, een bedrijf beginnen of een levensloop beinvloeden. Er is zelfs een heuse academische opleiding Astrologie.

De moderne dochter van de huidige maharadja is getrouwd met een geliefde die niet is gekozen door haar vader en waarvan de sterrenbeelden niet met elkaar matchen en jawel ze is een paar jaar geleden dan ook gescheiden ! En nu zit ze alleen met haar 3 kinderen in het paleis, zo vertelt Vic.

Het paleis is erg mooi en roze, eigenlijk terracotta. Mooie versierde poorten in het Hof van de Geliefden, een museum met hele mooie oude stoffen en 2 grote zilveren urnen (900 liter per stuk) om het helige Gangeswater mee te vervoeren toen Madho singh II in 1901 Londen bezocht. Op de terugreis werden de urnen niet gevuld met drinkwater, maar met heerlijke whiskey waarmee de maharadja in Londen kennis had gemaakt en meteen maar de hele stokerij had opgekocht.

De stadstour zit er op en we nemen afscheid van Vic. Mahendra zal ons naar Samode rijden om te gaan lunchen. Dit is best een hele trip, dus anderhalf uur later komen we aan op het platteland bij een mooi oud paleis van de Maharadja van Samode. Na een ‘aardige’ lunch en een rondleiding ondernemen we de terugreis. Onderweg komen we langs hardwerkende vrouwen en rustende mannen die een weg aan het aanleggen zijn. We besluiten uit te stappen en ik doe ook even aan ontwikkelingswerk en draag, onder grote hilariteit, een schaal met zand op mijn hoofd van de ene plek naar de andere. Henk legt alles op de gevoelige plaat vast.

Onderweg, springt even later een kat (niet eens een zwarte) voor de auto van ons en Henk zegt gelijk tegen Mahendra, moeten we nu echt 5 minuten in shock zijn? Dit had Mahendra nl ooit eens verteld. Nou 5 minuten hoefde niet, maar hij zet echt de auto langs de kant, wacht op een tegenligger en steekt een lucifer af om over de moterkap te gooien en we kunnen na een paar minuten gelukkig weer verder. Wij zitten met ingehouden lach op de achterstoelen. Indiers zijn toch wel erg bijgelovig !

Terug in Jaipur nog even langs een atelier met miniature paintings. Een demonstratie van de schilder is echt indrukwekkend. Hij schildert “Henk loves Jolanda. India 2008” op een rijstkorrel dat dus met het blote oog niet te lezen was… dus hoe hij het zonder hulpmiddelen kon schilderen is zeer knap! Hier worden we na enkele uren (!) verleidt om na te denken over een mooi prentje van maar liefst euro 5400,- van een wereldwijd bekende schilder. Maar ook hier zeggen we toch maar even nee. Als we het echt willen hebben, bellen we nog wel. De prijs is inmiddels al euro 4500,- geworden.

Terug in het hotel overvalt de General Manager, een Zwitser, ons over de bewuste “pebble” Hij is gelijk in geseind toen we binnen kwamen. Met nog meer excusses en een heerlijke fles Indiaase witte wijn wil hij het nog een keertje goedmaken. We eten op de kamer want vannacht moeten we om 3 uur uit bed om een vlucht te halen!

Zondag 21 september loopt om 3 uur ‘s nachts de wekker af ! We melden ons keurig om kwart voor 4 in de lobby en daar krijgen we de “heugelijke” mededeling dat onze vlucht naar Delhi zeker 1.5 uur is vertraagd. Vertrek staat nu gepland rond half 8 ivp kwart voor 6. Henk gaat nog een uurtje doezelen maar ik ben volledig klaar voor actie en ga dus maar gezellig in de lobby typen aan ons verslag. Er wordt goed voor me gezorgd want er staan alweer thee en koekjes.

Om half 6 zijn we dan klaar om te vertrekken naar het vliegveld. Eigenlijk komt dit zo slecht nog niet uit want we hadden best een lange wachttijd tot de aansluitende vlucht naar Varanasi. Deze is nu geslonken tot maar een half uurtje ! Uiteindelijk landen we rond half 11 in Varanasi.

Varanasi – ook wel Benares genoemd, en de stad van de god Shiva isde meest heilige pelgrimsstad voor de Hindoe mensen. We weten niet wat we moeten gaan verwachten, dus gaan er open in ! Het schijnt behoorlijk heftig te zijn……

Varanasi is 3000 jaar oud. Mark Twain schreef erover: "It is older than history, older than tradition, older even than legend, and looks twice as old as all of these together".

Eerst even rust en lunch in het hotel. http://www.thegatewayhotels.com/gangesvaranasi/overview.aspx

Rond 3 uur worden we opgehaald door onze gids – Ashok. Hij ziet eruit als een soort Guru met lang haar dat behoorlijk dun is geworden en draagt een bril.

Hij vertelt ons dat we met de neus in de boter zijn gevallen, want morgen (maandag)is het de laatste dag van het Lakshmi festival. Dit is de dag dat de vrouwen 24 uur vasten (ook niets drinken) en bidden tot Lakshmi – de godin van de rijkdom(vrouw van Shiva) zodat hun zoon een voorspoedig leven krijgt. Dit alles gebeurd op straat rond de tempels, overal in de stad en op het platteland.

Maar goed, dat is morgen pas… Nu neemt Ashok ons mee naar zo’n tempel en kunnen we even binnen kijken. Schoenen uit en (o jee) sokken vergeten…..het is er zo smerig en nat, maar wij lopen er dapper met onze blote pootjes doorheen. Niet over nadenken wat er allemaal kan liggen. Wat een drukte binnen in zo’n klein hok (pardon, tempel). Morgen kunnen we zeker niet meer bij deze tempel komen. Terug op straat loopt Ashok zeer bedreven tussen de menigte door en is ons herhaaldelijk kwijt omdat wij het nog niet zo snel kunnen als hij en we regelmatig foto’s willen maken. Als we vragen of hij het iets rustiger aan wil doen gaat het beter. Hij neemt ons zelfs bij de hand om de drukke en levensgevaarlijke rotondes over te steken. Wij zijn dit gewoon niet gewend en willen snel en flitsend oversteken om veilig aan de overkant te komen. Nou zo werkt het hier echt niet. Alle chauffeurs schrikken van onze onverwachte bewegingenen weten niet waar we heen gaan. Je moet je gewoon relaxed (met doodsverachting) midden tussen het verkeer begeven en go with the flow – beetje links, beetje rechts, beetje rechtdoor -tip van Ashok. En verhip het werkt echt en we komen veilig waar we wezen willen. Varanasi is een redelijk wel onderwezen stad. Er is een enorm universiteitsterrein waar we overheen rijden om alle faculteiten te zien en dat zijn er echt veel ! Nog even een tempelbezoekje en dan is het tijd voor de “Ganga” – de rivier de Ganges.

Zo vervuild dat wij, als er er in zouden baden of ervan zouden drinken, dood zouden kunnen gaan. Maar het moment dat we de Ghat-trappen afdalen en de rivier zien is het toch even kippevelgevoel. We kunnen echt niet beschijven wat je hier ziet. Geen woorden voor te vinden. Dit moet je ervaren. We lopen samen met Ashok tussen alle mensen en dieren door, gelukkig geen gemotoriseerd verkeer, maar wel koeien en ratten! Mensen zijn in trans, zwemmen of staan heel devoot in het water te bidden. Pelgrims vanuit de gehele wereld komen naar Varanasi. Minimaal eens in je leven. En doodgaan in Varanasi betekent dat je wordt bevrijdt van de cyclus van leven en dood! Dus veel oude mensen komen hier om hun laatste adem uit te blazen.

Er zijn 2 Burning Ghats (crematiora – brandstapels) links en rechts aan de uiteinden van de 90 Ghats (verdeeld over 6 km). Alles in Varanasis is cultuur dat voor een deel al 3000 jaar bestaat! Bijvoorbeeld: elke avond rond 7 uur wordt er tot mother Ganga gebeden doordiverse priesters. Net toen het schouwspel was gestart, begint het helaas te onweren en gaan we maar snel terug naar ons hotel. Intussen valt het licht in de stad uit en lopen we in het donker op straat metduizenden anderen die snelnaar huis willen. De chaos is compleet en we zijn blij dat we in de auto kunnen stappen.Morgenvroeg om half 5 op om de boottocht op de Ganges bij ochtendgloren mee te maken.

Welterusten en tot ons volgend reisverslag....

Liefs, Jolanda en Henk