Woensdag 17 september, dit wordt een belangrijke dag in het leven van Jolanda....

Deze morgen na de gebruikelijke vroege dip in het zwembad. Het aantal baantjes wordt steeds meer, worden we opgehaald voor een tocht in een open jeep naar de landelijk gelegen Bishnoi dorpen. Nog in de grote stad horen we ineens een gejoel en daar fietst Mahendra, onze chauffeur uitbundig en vrolijk zwaaiend, over de rotonde. Wat is hij toch een groot lief o zo trots "kind".

We raken al aan hem gehecht. Elke morgen is hij weer blij ons te zien.

We rijden langs open riolen (slootjes met veel gedumpt vuilnis) en open velden, we zien heel kleurrijk gekleede vrouwen aan het werk op het land. Onze eerste stop is bij een zeer kundig pottenbakker. Hij laat ons de kunst van het pottenbakken zien en we spelen samen met hem een bekende scene na uit de film "ghost".

Zijn handen maken samen met die van ons de mooiste creaties. Hij is echt een kunstenaar met klei. Deze oude beroepen gaan over van vader op zoon en de techniek blijft gewoon zoals die al 200 jaar is. Een ronde metalen schijf (balancerend op een houten pin) die heel mooi en snel kan draaien. De snelheid brengt hij erin door met een stok in een gat snel rond te draaien. Gereedschappen zijn: klei, water, een decoratiewieltje en een touwtje. Hiermee worden de mooiste potten, met name de potten om water in de halen, gemaakt. Wij komen niet verder dan een kop (Jolanda) en een schotel (Henk) maar dan wel met een beetje decoratie! Tot besluit nemen we een foto van de gehele familie. Erg leuk en zeer warme mensen!

Hierna volgt een weverij waar knoopje voor knoopje, met een simpel weefgetouw, de meest fantastische kleden worden gemaakt. De ingewikkelde patronen zitten gewoon in hun hoofd en blijven in de familie. De kleuren zijn puur natuur en de kwaliteit is prima...... Als we ons huis opnieuw gaan inrichten gaan we eerst terug naar India om alles bij elkaar te zoeken.

Als laatste stop komen we bij een klein groepje hutjes. Hier leeft een Bishnoi familie. Zij leven volgens 29 regels waarvan er 1 is dat je geen dier dood maakt. Ze eten dus geen dieren en trappen zelfs geen mier dood (hoogstens per ongeluk misschien?). Het is hier zo brandschoon op de gedroogde koeien poep welke elk half jaar wordt vervangen door een nieuwe laag. We krijgen thee en..... de opium wordt te voorschijn gehaald. Voor Henk wordt het nu toch echt te heftig maar ik wil wel proberen. Er wordt eerst wat geofferd aan een god, natuurlijk met de gebruikelijke mantra opzegging en daarna wordt de opium verdund met water en telkens gefilterd via zakjes met geitenhaar (die er niet zo heel schoon meer uitzien), maar ach de opium zal alles wel doodmaken. De opium wordt op smaak gebracht met suiker en dan krijgt Jolanda een handje vol om op te slurpen. Zij gebruiken het elke dag na de hele zware arbeid op het land om tot rust te komen en het leven aan te kunnen. Na het slurpen wacht ik op de visioenen die ik zou moeten krijgen, maar voorlopig gebeurd er nog niets.....

We rijden terug naar het dorp, Shyam heeft een zak vol meloenen (en opium????) gekregen voor zijn familie. Deze middag weer even een paar uurtjes ontspannen in het hotel en om 4 uur komt Shyam ons halen om zijn geboortestad Jodhpur te laten zien. We gaan naar een oude tempel waar de belangrijkste Guru van de Maharadja vroeger verbleef. Hier kwam de Maharadja voor raad en voor zijn Yoga oefeningen. Op de muren staan mooie kleine fresco's van allerlei yoga poses en Henk leert eindelijk dat yoga WEL heel inspannend is en niet zoals hij altijd dacht een beetje lummelen op een matje. In de tempel is ook een schooltje gevestigd en zodra de kinderen ons zien is er van lesgeven geen sprake meer. Ze drommen om ons heen om vragen te stellen en gek te doen. We wandelen op ons gemak terug naar de auto door dit "echte" stukje Jodhpur waar het gewone leven plaatsvind. Van Shyam nemen we alweer afscheid. Morgen vertrekken we met Mahendra naar Jaipur.

Terug in het Paleis (hotel) krijgen we nog een prive rondleiding door de mooiste vertrekken, de 2 suites, van de Maharadja en zijn geliefde Maharani. Hier weet je niet wat je ziet. Veel kunst is echt van de familie en de ruimtes zijn enorm. De suites kosten zo'n USD 9000,- per nacht, maar dan lig je wel in een bed waar ook alle groten der aarde hebben gelegen. Madonna was er laatst nog en Michel Douglas, koningen, prinsen en prinsessen enz enz. Hier horen we ook dat een half jaar geleden de suite van ons werd bewoond door... jawel de kids van Brad en Angelina. De familie had die hele vleugel gehuurd waarin ook onze kamer zich bevindt. Grappig toch?

Jolanda vindt in de hotelwinkel de meest mooie pashima en een geweldig bijbehorend avondtasje (lichtgroen). Het kost een paar roepies, maar dan heb je ook iets..... Waarom gaan we in Nederland toch zo weinig echt gekleed uit, alles is altijd het nuchtere "doe maar gewoon". Jolanda is als een kind zo blij met haar nieuwe aanwinsten en nu is het wachten op een bruiloft van een van onze lieve vrienden !!!!

Donderdag 18 september wordt een lange rijdag. Vandaag vertrekken we samen met Mahendra naar Jaipur. De hoofdstad van Rajasthan en Roze stad genaamd.

Van City of lakes (Udaipur) en Blue City (Jodhpur) nu dus Pink City. De wegen er naar toe zijn gedeeltelijk goed begaanbaar en gedeeltelijk nagenoeg onbegaanbaar. En zo sukkel je tesamen met alle andere verkeersdeelnemers (we zijn de geiten en schapen nog vergeten te noemen) 6,5 uur voort. Onderweg zien we de kleine plattelandsdorpjes met drukke markten. We stoppen in Beawar, een wat groter plaatsje en maken hier mooie foto's van de lokale bevolking. Veel toeristen komen hier niet en iedereen kijkt ons vol bewondering aan en lacht heel vriendelijk. Soms worden we over onze blanke huid geaaid.

We komen er steeds meer achter dat India met niets in de wereld te vergelijken is. Henk voelt zich als een vis in het water, loopt vrolijk tussen alle mensen door en fotografeert zich suf. De korte contacten met de mensen is altijd erg leuk, Praten kan hier veel makkelijker dan met de mensen in China. De mensen zijn veel opener en spreken vaak wel een beetje Engels.

Na deze stop van ruim een uur rijden we verder naar Pushkar, een rustig pelgrimsoord met 52 Ghats (trappen) en een groot meer. Het dorp is klein (16.000 inwoners) maar tijdens de wereldberoemde jaarlijkse Kamelfair zijn er vele honderdduizenden pelgrims.

Bij de Ghats zie je wasrituelen en kun je je laten zegenen. Daar het voor ons een reisdag is hebben we geen gids voor vandaag. Maar omdat Pushkar ook begeven is van nep priesters en de bijbehorende bedriegerij vindt Cox and Kings het toch verstandig om even voor 1 uur een gids te regelen om zo rustig te kunnen rondwandelen en een echte blessing te krijgen bij de Bramha Ghat. Dit is wel heel fijn want deze jongen neemt ons mee naar de meest heilige tempel van de stad, die van Brahma - de creator. Hup, weer schoenen uit en met blote voeten door alle vieze dingen. Hier zien we mooie rituelen van heel devote mensen die van alles offeren. Er staat een Banyan Tree en hier moeten vrouwen 3 rondjes omheen lopen zodat ze hun leven in het teken stellen van hun man en goed voor hem zorgen. Henk vroeg Jolanda om meteen maar 6 rondjes te lopen... zekerheid voor alles... (Voor de mannen was er geen boom... typisch he ?!!)

Na de tempel volgt een bezoek aan het Brahma Ghat. Hier worden we door een priester gezegend, offeren bloemen en voedsel aan het meer, zeggen vele mantra's in Hindoe voor al onze geliefden en natuurlijk voor ons samen. Wederom krijgen we een tikka - de stip op ons voorhoofd en klaar zijn we. We krijgen een goed karma.

Donatie is gewenst, maar dit geld gaat echt naar de laagste klasse voor eten en kleding. Dus we hebben een heel klein beetje goed werk verricht. Aangekomen in Jaipur was het nog een hele toer om het hotel te vinden door de chaos en een tekort aan borden. OnzeMahendra baalde er stevig van.... Uiteindelijk komen we pas ver na zonsondergang, rond 8 uur aan in het hotel. We zijn doodmoe en willen alleen nog maar snel wat eten, een warme douche en een bed.

Tot snel.... weer voor het vervolg van ons India avontuur.

Liefs Henk en Jolanda