Zondag 14 september, onze "vrije dag" maar Mahendra (de chauffeur) wil ons met liefde nog een paar mooie dingen van zijn stad laten zien. Eerst worden we gedropt op de lokale moslim markt. Die gaat nl op zondag gewoon door. De Hindoe kraampjes blijven gesloten omdat het de rustdag is. Niet wij alleen, maar ook de mensen op de markt hebben de dag van hun leven! Ze vinden het geweldig dat wij er zijn. Geen enkele andere tourist te bekennen. We worden constant begroet en aangesproken. Foto's maken is nagenoeg nooit een probleem. Tijdens de wandeling komen we langs een tempeltje waar gebeden wordt door jonge mensen. We worden uitgenodigd om mee

te doen. Schoenen uit, helaas de tempelsokken vergeten, dus dan maar op blote voeten tussen... je wil niet weten wat allemaal. Ik (Jolanda) wordt uitgenodigd om ook met een schaal met offerbloemen, wierook en een kaars rond te draaien. 7 keer, dat is voor Good Luck, happiness en gezonde kinderen. Kan nooit kwaad. Na een tijdje zijn we de hectiek wel even moe en gaan opzoek naar Mahendra, die stond al op de uitkijk. Via de crematieplaats voor de Royals rijden we naar het meer. Vandaag is de 10de en laatste dag voor de aanbidding van de god Ganesh. Een olifant met een mannenlijf. Dit is het meest belangrijke beeld voor de Hindoe mensen. Nagenoeg in elk huis vind je een offerplaats voor deze god. Hij brengt Good Luck en hiervan heb je in India heel veel nodig!

1 keer per jaar vindt deze vereering plaats en op deze laatste (10de) dag wordt het beeld door de hele familie geofferd aan het meer.

We komen de optochten van families met hun beeld (soms getrokken door een kar met kameel) onderweg al tegen. Aangekomen bij een ghat (trappen met toegang tot het meer) is het een drukte van jewelste. Veel muziek, dans, zang en gejoel. Kortom heel veel herrie en uitgelaten mensen. Ze strooien ook rijkelijk met roze en rode poeder. Ook hier zijn we de enige westerlingen en ook hier vindt iedereen het leuk dat we er zijn. We kunnen overal tussendoor lopen en zelfs de politie vindt het allemaal best. De families brengen hun Ganesh, van heel klein tot wel 2 tot 3 meter hoog (en dus flink zwaar!) de trappen af naar de kant van het meer Hier wordt alles in een boot gezet om vervolgens midden op het meer in het water te worden gekieperd. Verder offeren ze bloemen en eten. Het is een heel kleurrijk geheel. Veel mensen willen op de foto en Henk wordt zelfs gevraagd om een ceremonie tot aan het eind op de gevoelige plaat vast te leggen. Na een paar uur zijn we moe en heel voldaan. We zitten onder de gekleurde poeder en zijn ernstig verbrand. Stom natuurlijk, water en zon en gewoon vergeten in te smeren !

Mahendra brengt ons weer terug naar het hotel, o ja voor de liefhebbers: www.oberoihotels.com/udaivilas.

De rest van de middag hebben we heerlijk vrij. Jolanda laat zich een uur lang in de fijnste yogaposes leggen. Volgens Henk is dat geen inspanning, maar de toekomst zal het leren ! Daarna hebben we samen een heerlijke massage geboekt van 90 minuten door zeer kundige masseuses.

Na een heerlijk dinner is het tijd om ons weer neer te vleien in het opengeslagen bed.

Maandag 15 september is weer een dag van afscheid nemen en reizen. Deze keer met de auto.

Torsten van Dullemen, de general manager (en Nederlander) komt persoonlijk afscheid van ons nemen. Heel attent. Tijdens het praten gaat het ook over fotografie en krijgen we een boek met foto's welke hij in zijn tijd hier heeft gemaakt van Udaipur, omgeving en de mensen. Wij geven hem de website voor onze foto's die in oktober op de onze site wordt gezet.

Van Udaipur naar Jodhpur. We gaan een tussenstop maken in Ranakpur voor een bezoek aan de hele mooie Jaintempels. Hier mogen we geen leder dragen en moeten de armen en benen fatsoenlijk bedekt zijn. Kamal gaat weer met ons mee tot aan deze tempels. Kamal kan heerlijk vertellen over die oude cultuur en de rol van de Jain in India. We zijn weer onderweg... De rit verloopt voorspoedig. (ondanks de bijzonder slechte wegen met de nodige koeien. geiten en schapen die constant ontweken worden) We rijden een stuk op de highway. Wel 2 banen en met een beetje kuilen en soms gewoon zand! Bij de tempels kijken we onze ogen uit naar het hele mooie beeldhouwwerk. Zo fijn als suikerwerk. De Jain hebben een paar grote temples in India en de Jain-aanhangers zouden er minstens 3 moeten hebben bezocht in hun leven. Dit is vaak niet haalbaar omdat ze ver uit elkaar liggen daarom heeft elke hoofdtempel 1 of 2 afbeeldingen in de vorm van een andere tempel in India zodat men in 1 bezoek gelijk al 2 of 3 tempels heeft bezocht. Deze in Ranakpur is met de auto bereikbaar en de op 5 na belangrijkste. De nummer 1 is bereikbaar middels 10.000 treden! En de nummer 2 met 4450 treden! Dit blijft ons gelukkig bespaard.

Na dit bezoek nemen we afscheid van Kamal, hij gaat met de bus terug naar Udaipur. Mahendra rijdt met ons verder naar Jodhpur. Hier komen we aan het eind van de middag aan. Jodhpur ligt tegen de Thar woestijn aan. Het is een vrij droog gebied, maar als wij komen regent het !

Ons hotel is werkelijk een DROOM. Umaid Bhawan Palace. Het privehuis van de huidge Maharadja. Het grootste privepaleis in de wereld met 347 kamers. Het is gebouwd in 1929 en dit kostte 3000 man ruim 15 jaar. Destijds is de opdracht gegeven door de Maharadja omdat de bevolking stierf van honger en droogte. Door de bouw kregen mensen weer werk en geld. Voorheen leefde de familie in het Mehrangarh fort, maar dat was een stuk primitiever dan dit prachtige paleis.

Nu woont de huidige Maharadja nog in het westelijk gedeelte en is de rest een hotel geworden en wordt geexploiteerd door de Taj groep.

Als iemand van jullie ooit heel luxe wil slapen, ga hier naar toe ! Wij zijn in een sprookje beland. Bij binnenkomst natuurlijk de bekende stip op ons voorhoofd (nummer 3 van vandaag) Jullie kunnen je voorstellen hoe kleurrijk we er aan het eind van de dag uitzien! Een bloemenkrans en een drankje. We worden neergezet voor de check-in in de grote ontvangstruimte, WAUW ! Echt geen woorden voor (het is een ruimte zoals het Panteon in Rome, met een koepel van 25 meter hoog). Een upgrate naar een suite was al een groot kado, maar het hele verblijf van 3 nachten is werkelijk hemels. Het voelt als thuiskomen. Ook hier kent iedereen je, weet men wanneer je waar bent geweest voor siteseeing en vraagt men hoe het is geweest. Het voelt als een Frans kasteel maar dan anders !

http://www.tajhotels.com/Luxury/Grand-Palaces-And-Iconic-Hotels/Umaid-Bhawan-Palace-Jodhpur/Overview.html

Dinsdag 16 september ontmoeten we onze gids Shyam, Sam voor intimie. Wat een leuke jonge man. Heel veel kennis en heel prettig en open in omgang. Leert ons veel over yoga, ayuveda en ontspannning. Daarnaast vertelt ook hij weer honderd uit over "zijn" stad. Tot op heden hebben we telkens een geweldige gids. Niets is te veel en de programma's worden gemaakt zoals wij ze graag willen. Vandaag bezoeken we eerst het "oude" huis van de Maharadja. Het Mehrangarh Fort, gelegen op een rots en vanaf ons hotel al niet te missen. Een fantastisch fort, nu een museum. Hier leren we veel over het leven aan het "hof" Uiteindeijk dwalen we uren in het fort om alles op te zuigen. Shyam verteld heel boeiend en de tijd vliegt voorbij. We besluiten terug te gaan naar het hotel voor een lunch, een dip in het zwembad en even te rusten. Rond 5 uur worden we weer opgehaald om de oude stad te bekijken. Een drukte van jewelste op de markt rond de clocktower. We zien de lokale bevolking in hele piepkleine werkplaatsjes hun "ding" doen. Van verkoop, dienstverlening zoals de kapper tot reparatie van van alles en nog wat. India houdt van recycelen ! alles wordt minimal 10 keer hergebruikt tot het echt letterlijk in elkaar stort en niet meer gerepareerd kan worden, ook al zou je het willen. De indier ziet een hulpmiddel als eengoede geest en ze hebben echt een band met het apparaat.Een apparaat bewijst de gebruiker nl een dienst en daardoor is het heilig. Spullen worden hier niet zomaar vervangen maar telkens gerepareerd. Het verkeer is inmiddels aangepast aan de omgeving. Was Delhi al een genot om te ervaren, dan is dat niets vergeleken met de steden in Rajastan. Als je ‘s Avonds in bed denkt aan wat je allemaal op de weg voorbij hebt zien komen dan kun je een lange lijst met bewegende wezens noemen en dan nog vergeet je de helft!

Een poging:

Mannen vrouwen en kinderen (heel erg veel), auto's, kippen, varkens, kamelen, olifanten, fietsen, riskja's, ratten, muizen, apen, handkarren, bussen waar mensen in- en opzitten en uithangen, brommertjes, vrachtauto's zo volgeladen dat je denkt dat het door de wielen zakt, honden, katten (niet veel) en daar tussendoor natuurlijk de heilige koe die rustig en onverstoorbaar midden op de weg staat, zit of ligt in een yoga houding. Van de beschikbare 2 banen worden er minimaal 5 gemaakt, niemand heeft licht op het vervoermiddel, Nooit een file en weinig ongelukken. Op de achterkant van de vrachtwagens staat "Please Horn" en dat doet dan ook iedereen en liefst tegelijk en zo lang mogelijk.... Met veeeeeeeeel fantasy lijkt het op een groot concert!

We wennen al aan dit beeld en elke dag is weer een feest om hier naar te kijken en te luisteren. Dit gaan we echt een (heel) klein beetje missen als we thuis zijn. In onze geciviliceerde wereld waar alles volgens regels moet verlopen en het toch niet altijd even soepel gaat.

Tot snel.... weer voor het vervolg van ons India avontuur.

We kunnen nu al wel concluderen dat we India in ons hart gesloten hebben.

Liefs Henk en Jolanda